Multa petentibus desunt multa; bene est cui Deus obtulit parva quod satis est manu. (p.0225-0226)
Plerumque gratae divitibus vices,
mundaeque parvo sub lare pauperum
cenae sine aulaeis et ostro
sollicitam explicuere frontem.(P0025-0026)
Ille potens sui laetusque deget, cui licet diem dixisse ‘Vixi; cras vel atra nube polum Pater occupato, vel sole puro: non tamen inritum quodcumque retro est efficiet, neque diffinget infectumque reddet quod fugiens semel hora vexit.’
doctrina sed vim promovet insitam rectique cultus pectora roborant.(p.0284)
tu pudica, tu proba perambulabis astra sidus aureum. (p.0394-0395)
‘Nil satis est,’ inquit, ‘quia tanti quantum habeas sis.’(p.0404-0405)
Est modus in rebus, sunt certi denique fines, quos ultra citraque nequit consistere rectum.